...het portaal tot onze toekomst. Laat je fantasie je ergens naartoe brengen, waar jij nog niet was.
Er bestaat namelijk niet alleen zwart en wit. Dus ga de gehele kleurenspectrum ontdekken en je zou versteld staan. Ieder actie moet ten eerste bedacht worden en ieder gedachte moet ten eerste gevormd worden. Leg jezelf daarom geen beperkingen op en laat je verbeelding zijn werk doen. Daarmee zul jij nieuwe paden vrijleggen, die jou tot nieuwe, bijzondere, interessante en wellicht zelfs geniale ideeën zullen leiden, zodat grote daden kunnen volgen.
0 Reacties
Ik neem aan, dat iedereen de situatie kent, als men gebogen over een wit blad papier zit, naar een wit scherm kijkt of voor een witte doek staat en even niet weet wat de volgende stap is. “Wat ga ik nu tekenen (of schrijven, of maken…)? ” is de vraag. En ieder klein begin lijkt gewoon in de verkeerde richting te gaan, waarna de zin niet meer daarna staat om überhaupt iets te doen. Dat is frustrerend en de motivatie en creativiteit zijn dan, net als de goede humeur, soms op de nulpunt. En als men toch dwangmatig probeert met alle macht verder iets op te zetten, word het alleen maar erger…tot dat men snuivend de moed opgeeft en zelftwijfels de deuren opent.
Zover moet het niet komen en er zijn makkelijke en leuke manieren, om weer creatief te worden, waarvan ik hier sommige even wil opsommen:
Creativiteit is namelijk een proces en voor de meeste mensen is het niet mogelijk doorgaans geïnspireerd en creatief te zijn. Door creativiteit is de mensheid zo ver gekomen als ze nu is en dat heeft zijn tijd geduurd. Dus wees gerust, dat jouw scherm, papier, canvas etc. uiteindelijk ook door jouw scheppingskracht geraakt wordt en jouw creatie de wereld een stukje rijker maakt. Dit (ervarings-)bericht gaat over de invloed van de kleine dingen in het leven en hoe jouw dag kleur kan krijgen! Voor mijn werk moet ik af en toe naar Almere rijden, maar op een dag was ik mijn mobieltje thuis vergeten. Dus voor de thuisweg geen nieuws, muziekje en wat jij anders nog ermee doet om de tijd te verdoen. Ik ben inmiddels zo gewend mijn mobieltje in de trein uit te halen, dat het al een soort automatisme is geworden. Dus een dag zonder en ik werd er helemaal van bewust, dat ik niet wist wat ik met de tijd en mijzelf moet aanstellen. Helaas had ik ook geen sketchbook bij, dus ook geen sketches. En als het niet al genoeg was had mijn trein ook nog vertraging en het was een best koude winterdag, waardoor een wandeling uitviel. Ik dacht: “Ok, even op de perron in het wachtruimtje gaan zitten en proberen geen mensen aan te starren of verder gekke dingen te doen.” Gedacht, gedaan. Ik had er nog ca. 20 minuten tot de trein kwam. Het was al donker en ik begon mij in het wachtruimte om te kijken. Het wachtkamer was een glazen ruimte op perron 1. In het midden ervan zat een soort bankeiland, waar je kon plaatsnemen en op het glas zag je vierkante gele stickers in een regelmatige afstand van elkaar, die vol van krassen waren. Het licht in de kamer was best intens, zodat alles onder mijn aandacht kon komen, zoals de zwerfvuil hier en daar en kruimels op de grond. Ik keek op mijn horloge en het was pas een minuut voorbij. Naar een lange zucht begon ik de gele stickers op “mijn” zijkant van de ruimte beter te bekijken. “Vol met krassen…Is het een soort vandalisme? Hoezo doen mensen daarvoor zo veel moeite?” dacht ik. Maar dan zag ik het en ik werd er helemaal blij van! Bijna in ieder sticker stond er een liefdesverklaring! Het waren soms alleen de voorletters in een hartje te zien, of de namen en de liefdesboodschap was uitgeschreven. Meestal in het Engels, maar ook in andere talen. Bij sommige word de oude liefde weggekrast en een nieuwe ingevuld (soms gaat het hard met de gevoelens,hè^^). Dan kreeg deze ruimte een heel ander betekenis. Het was niet meer een koude, saaie en sfeerloze wachtruimte op een station, maar het was een monument! Een “Hall of Love”, waar jonge mensen onafhankelijk van elkaar en op verschillende tijdstippen hun liefde voor elkaar verklaarden. Ik zag ze voor me! Ik was er helemaal enthousiast van en vol van ideeën, zodat de rest van mijn wachttijd en de thuisreis vervloog. Toen ik thuis aankwam, dacht ik dat ik de volgende keer foto’s van moest nemen, om ze hier te kunnen delen (zie onderaan). Uiteindelijk was ik heel erg blij dat ik mijn mobieltje had vergeten. Dan had ik namelijk weer een aanleiding mijn omgeving beter waar te nemen. En dat was ook goed zo! Wie had er namelijk gedacht, dat stickers op een station zo een groot impact kunnen hebben en de humeur kunnen bevleugelen! Beste bezoeker,
Leuk dat je de weg naar deze website hebt gevonden en de tijd hebt genomen om tot hier te komen. Graag zou ik jou een kijkje in mijn wereld en beleving willen geven, als je er zin in hebt. Ik wilde al lang mijn bevindingen over verschillende onderdelen van het vormgeven met de buitenwereld delen en ben blij, dat het nu zover is. Alvast vooraf: Het is mogelijk dat je enkele spel-of grammatica fouten vindt. Dat komt doordat Nederlands niet mij moedertaal is, maar ik wil het het wel heel goed leren…dus als je een foutje tegemoet komt, stuur het naar mij door.:) Vandaag wil ik het over het illustreren op zich hebben. Wanneer is een illustratie een illustratie en wanneer is het een plaatje? Wie bepaalt of men illustrerend vermogen bezit en wat maakt je tot illustrator? De geschiedenis van het illustreren in een “Nutshell”: de geschiedenis van de illustratie begint in de middeleeuwen en het woord illustreren wordt afgeleid van het Latijnse woord “illustrare”, dat verlichten of verklaren betekent. Dat betekent dus, dat je met een illustratie een feit veraanschouwelijkt, zodat dit feit beter en sneller begrepen wordt. Er bestaan verschillende illustratievormen, die gespecialiseerd zijn in het betreffende vak, zoals bijvoorbeeld wetenschappelijke illustraties. In het kort: Als je met jouw afbeelding ertoe bijdraagt dat een tekst, situatie of feit beter begrepen word, dan heb je een illustratie geschapen. Het is alleen maar een plaatje, als daardoor geen meerwaarde aan het geheel wordt geboden. Nu het gedeelte dat niet zo makkelijk is om te bepalen, omdat smaken altijd verschillen: Jij en jouw stijl(en)/technieken maken jouw illustratie onderscheidend en maken jou ook tot een illustrator. Soms heeft een vormgever alleen een stijl en soms ook meerdere. Beide opties hebben hun voor-en nadelen. Bij de eerste is het fantastisch, dat men zijn eigen stijl gevonden heeft en deze nu tot perfectie kan uitwerken. Daarbij bestaat alleen het gevaar, dat men zich als illustrator of vormgever vanaf een bepaald moment niet verder ontwikkelt, waardoor zowel de creaties als het werk als illustrator saai kunnen worden. Dan heb je de situatie waarin men meerdere stijlen heeft, wat het voordeel heeft, dat je deze op vele verschillende doeleinden kan toepassen en het zeker niet saai word. Aan de andere kant is het net als met te veel hobby's: je kunt niet iedere hobby met dezelfde intensiteit uitoefenen. Dus het kan even gebeuren, dat je weer in de gewenste stijl moet komen, waardoor soms dat gevoel kan opkomen, dat het wiel opnieuw moet worden uitgevonden. In dat geval moet je even oefenen, zodat jouw “touch” weer in de afbeelding terecht komt. Zoals hierboven gezegd: smaken verschillen. Sommige mensen vinden jouw illustratie-stijl geweldig en anderen vinden er helemaal niks aan. Er is voor iedere pot een deksel! Dus wees gerust, ook als iemand jouw stijl niet mooi vind - er is namelijk geen universele deksel voor alle potten! Onderaan nog een illustratie voor de illustratie^^ |
Ljuba Gilani
|
Reviews :"Flyer is heel mooi. Ook de aangepaste bladzijden zijn mooi." |
|